Let it Be

Let it be

Wauw, mijn eerste schilderij in opdracht! Ik heb wel meer schilderijen gemaakt, maar die maakte ik als verrassing en gaf ik cadeau. Dat was gemakkelijker, want er waren geen verwachtingen (behalve ik van mezelf). Zo heb ik het doek ‘Father and sons’ gemaakt voor mijn broer, een schilderij voor mijn vriendin die 50 werd, een industrieel doek met de huiscoördinaten voor mijn neef, die op zichzelf ging wonen en een doek over de liefde voor mijn zus en haar man die gingen trouwen. Belangrijke momenten in iemands leven. In dit geval blije momenten. Helaas heb ik de laatste twee jaar mijn moeder, schoonvader en schoonzus verloren. Bij mijn verwerking heeft het geholpen om over hen te schilderen. Hoe zou het zijn om dit voor iemand anders te mogen doen?

Via een vriendin kwam ik bij Miranda terecht. 5 jaar geleden is zij haar dochter Joy heel plotseling verloren. Zij wilde graag een mooi schilderij, iets tastbaars, hebben. Een beetje gespannen ging ik naar haar toe, ik kende haar niet en het is een heftig onderwerp. Het werd een mooi gesprek, Miranda vond het juist fijn om het over Joy te hebben. Het voelde helemaal niet zwaar en ik kreeg een mooi beeld van Joy: wat was het een mooie, vrolijke meid van 14 jaar. Lekker veel op stap, genietend met al haar vrienden. Tot dat ene moment..

Ik vroeg naar de wensen van Miranda t.o.v. het doek. Ze stond er heel open in, in ieder geval moest er iets blauws in, dat was Joy’s lievelingskleur. En vlinders. Ook wilde ze er graag foto’s in verwerkt hebben. Verder werd er op de uitvaart door de show & marchingband Amigo , waar Joy trompet in had gespeeld, het lied ‘Let it be’ gespeeld. Sindsdien is dit de lijfspreuk van Miranda. Dus dit moest er ook in.

Ok, ik kon aan de slag. Ik ging er een tijdje op broeden, maar zat nog teveel in mijn hoofd. Ik ging in mijn atelier zitten, zette een fijn muziekje op en keek naar de foto’s van Joy. Ik werd er blij van. En toen begon het langzaam vorm te krijgen. Ik begon maar gewoon en ging op mijn gevoel af. Ik kwam in de flow.

Ik begon met het uitzoeken van de foto’s. Wat een mooie meid, en dan die ogen! Daarna verfde ik de achtergrond grijs. Haar naam Joy wilde ik er ook op. Joy…. Blijdschap, de naam alleen zegt al genoeg. De tekst van ‘Let it be’ wilde ik er ook op de achtergrond in verwerken. Daar overheen maakte ik de vlinder met blauwe verf. Ik verfde het er dun op, zodat de tekst er nog leesbaar is.

Miranda had een ander doek van mij gezien met een gezin in cement. Dit wilde ze er ook graag op. In de hoeken van het schilderij maak ik de symbolen en ‘Love’en ‘Believe’, die Joy een keer tijdens een saaie les op haar arm had geschreven.

Uiteindelijk had ik er een tevreden gevoel over. Ik ging het langsbrengen en Miranda vond het supermooi. Gelukkig! Ze kon er wel naar blijven kijken, zei ze. Ik betrapte me er op dat ik op de terugweg het liedje ‘Let it be’ neuriede.

Hoe ik terugkijk op deze opdracht? Ik vond het een eer dat ik dit voor Miranda en haar gezin mocht doen. En ook al is het een heftig onderwerp, zo voelde het niet. Ik voelde alleen maar blijdschap: Joy…